Doorheen Frans Baskenland

l'Arrayade is een voormalig seminarie. Nu wordt het gebruikt voor congressen en als overnachtingsmogelijkheid voor bijvoorbeeld pelgrims. Het gebouw is gigantisch. De seminaristenkamers bevinden zich in een blok, 3 verdiepingen hoog, 4 gangen in het vierkant en naar schatting een 30-tal kamers per gang. We hadden de indruk dat er behalve ons nog 1 gast verbleef. 's Morgens merken we dat er nog 2 andere koppels zijn. Je vraagt jezelf af hoe dit financierbaar bljft...

We zitten aanvankelijk nog in de Landes, maar na Dax verandert het landschap ingrijpend. De vlakte maakt plaats voor een heuvelachtig landschap, met hier en daar zelfs zuiderse begroeiing: een palmboom, een bananenplant. Het is een verademing na het toch wat saaie landschap van de voorbije dagen.

Peyrehorade ligt aan de Gaves, typische bergrivieren van hier. Wij volgen vanaf hier de Gave d'Oloron. In Sorde l'Abbaye merken we dat in het verleden niet altijd even zachtzinnig met pelgrims omgegaan werd. Pelgrims vonden er onderdak in een huis, dat over een pelgrimspad heen is gebouwd. Daarna werden ze met bootjes over de rivier gevaren. De veerlui vroegen hier veel geld voor en schrokken er zelfs niet voor terug een overladen bootje om te laten slaan, zodat de pelgrims verdronken. Hun handlangers visten even verderop hun bezittingen uit het water. Gelukkig zijn dit praktijken van vroeger tijden, wij picknicken er zonder schrik in de buurt.

In Carresse-Cassaber verlaten we het dal van de rivier en trekken zuidwaarts over de 'Navarraroute'. Niet zoveel later merken we in de verte de contouren van de Pyreneëen op. En daar moeten we dus over! Maar dat zal voor morgen zijn.

We zitten hier volop in Frans Baskenland. We zien meer en meer opschriften in 2 talen: Baskisch en Frans. Zoals alle minderheden in verdrukking zijn de Basken erg fier op hun regio. Als we onze bidons vullen aan een kraantje aan een kerk, vraagt Hilde aan een passant of het water drinkbaar is: "Maar natuurlijk," is het antwoord, "het is Baskisch water". We zien ook 2 damesploegen pelote spelen, erg populair in Baskenland.

De weg begint al aardig heuvelachtig te worden, met behoorlijke kuitenbijters. Gelukkig gaat het voorlopig nog in dezelfde mate bergaf. Ik haal in een afdaling de 60 km. Behoorlijk steile helling dus.

We landen in Larceveau, in een chambre d'hôte bij een aardige jonge vrouw. We kunnen er 's avonds mee aan tafel schuiven, maar eerst onszelf verfrissen. Wij tevreden, tot we beseffen dat we niet voldoende cash geld op zak hebben. De eerstvolgende bankautomaat is in St Jean Pied de Port, een 15 à 20 km verder. Niet echt een optie met deze hellingen.

Dan maar naar een hotel. Er zijn er 2, waarvan de helft gesloten is. Ook hier plaats zat. Als we er 's avonds eten, zitten we helemaal alleen in een grote eetzaal. Waar zit al dat volk toch?

Vandaag: 85 km
Totaal: 1.475 km