Afscheid

Het is onze laatste dag van onze reis. Morgen zal alles in het teken staan van het vertrek. Inpakken, bus nemen, vliegtuig nemen. We komen ook wel graag naar huis, hoe boeiend de ervaring ook mag geweest zijn.

Vandaag verkennen we uitgebreid de stad en nemen we 's middags deel aan de pelgrimsmis in de kathedraal.

Santiago is eigenlijk wel een mooie stad. Wat Scherpenheuvelgehalte misschien, maar er zijn genoeg mooie plekjes om te ontdekken, waar het al bij al vrij rustig is. Misschien is dat in het hoogseizoen anders?

Ik ben niet gelovig, maar heb wel respect voor het geloof en ik ben onder de indruk van de viering in de kathedraal. Je ziet er veel mensen, voor wie het geloof een grote betekenis heeft en na afloop zie je heel wat mensen, die hun tranen nauwelijks kunnen bedwingen. De voertaal is Spaans, vrijwel geen vertaling en dat is jammer. Om dit te kunnen volgen schiet onze kennis van het Spaans toch nog te kort. Er zijn niet minder dan 16 voorgangers, 2 misdienaars en op het einde duiken er nog een zestal mensen op, die het wierookvat bedienen. In de kerk zelf lopen tientallen security-mensen rond en manen aanwezigen aan tot een gepast gedrag. Geen foto's tijdens de viering bvb, niet rechtstaan waar je voor andere mensen staat.

Op het einde van de viering volgt een spectaculaire ceremonie. Ik probeer thuis nog een filmpje ervan te plaatsen, enkele foto's vind je al terug op deze blog. Een groot wierookvat aan een stevig touw wordt omhooggetrokken en dwars door de middenbeuk van de kerk heen en weer geslingerd. Het vat slingert bijna tot tegen het plafond - en dat is een hoog plafond. Een dramatische zang begeleidt het gebeuren. Indrukwekkend.

Bij onze stadwandeling gaan we binnen in de kerk van San Francisco. Het is een veel rustiger plaats. Een pater reikt ook Compostelaten uit, naar aanleiding van 800 jaar Sint Franciscus-pelgrimage.

We kiezen deze kerk uit om een aantal kaarsjes te branden. Een klein symbool om afscheid te nemen van onze tocht en terug te denken aan zovele mensen, die we ontmoet hebben. Aan uitbaters van hotels, pensions, hostals, B&B's, die hun job met hart en ziel doen: zo hebben we er veel mogen ontmoeten. Aan de Amerikaan, die Europa doorkruist op een minifiets en persé Frans wil praten, omdat hij de taal zo graag machtig wil zijn. Aan de eerste pelgrim, die we al in Pulderbos ontmoeten en ons meteen vraagt of we naar Santiago fietsen. Aan een Duitser, die we verschillende keren ontmoet hebben en die Europa per fiets doorkruist: in Santiago hebben we hem helaas niet meer gezien. Aan de Fransman, die ons als eerste gast ontving in zijn chambre d'hôte en het plotse overlijden van zijn vrouw nog niet verwerkt heeft en ons vroeg aan hem te denken in Santiago. Aan de vrouw, die borstkanker overwon en ons zijn adres wist te bezorgen. Aan de schoonzus van Lieve, die ondertussen overleden is en van wiens verhaal wij onverwacht deelgenoot werden - met dank voor het vertrouwen. Aan Claire en Linda, die ons hielpen door de saaie Landes te geraken. Aan Jules uit Noorderwijk, die we hier in Santiago keer op keer op het lijf lopen, en die een gedreven peregrino is, in alle betekenissen van het woord. Aan Michel en Claudette, de vrijwilligers van de albergue in Los Arcos. Aan 4 Limburgers, die we in Angoulême ontmoeten en die enkele dagen voor ons in Santiago aankomen. 2 van hen zijn al terug aan het werk. Aan zovele mensen, wiens verhalen we thuis kunnen vertellen. Aan alle volgers van onze blog. Aan alle mensen, die reageerden op de blog; rechtstreeks of via een persoonlijk mailtje. Het was een echte aanmoediging om er elke dag aan te werken. Aan onze kinderen en kleinkinderen, die we meer dan een maand gemist hebben. Aan het jongetje, dat het gezin van ons Marijke een tijdlang komt vervoegen tot zijn mama het weer beter stelt. Aan onze vrienden en familie.

We hebben veel beleefd, gevoeld, gezien, gehoord. We zijn er rijker door geworden. Dankbaar dat we dit hebben mogen doen.

"Vanaf hier
zal ik terugkeren
naar het gewone leven
van alledag,
niet gewoon meer
na al wat ik ervaren heb
en als rijkdom
opgeslagen in de weg
die ik zelf ben"

Ricky Rieter

We kunnen het zelf niet mooier verwoorden...