Vaarwel Vlaanderen

Na onze eerste overnachting volgt een aangename verrassing. De uitbater van Muske Pitter "het kleinste hotel van Mechelen" is zelf een fervent fietser en heeft de gewoonte bij het ontbijt de nodige voorzieningen aan te bieden om zelf een lunchpakket klaar te maken: voldoende brood en beleg, fruit. Dat scheelt een winkeltocht. Het weer is weer schitterend, iets frisser dan gisteren, iets meer wind en gewoonlijk van voren.

We passeren in Merchtem, thuishaven van Maggy De Block. Zij domineert hier het affiche-straatbeeld. Toch opmerkelijk is dat zij zo'n populaire politica geworden is. Ik wil geen afbreuk doen aan haar werkkracht, maar ze komt me niet echt over als een dame met veel mededogen. Maar ze scoort hiermee. Het volk verdient haar eigen leiders.

Even verder, in Opwijk, staat een stenen zuil met inscriptie: 'Santiago 2000 km'. De afstand is bedoeld voor wandelaars, voor fietsers is het verder. Na Aalst is het volledig nieuw: ik heb de route tot hier al eens verkend. Na Aalst volgen we de Dender tot in Lessines, onze volgende overnachtingsplaats. Ergens rond km 138 zijn we ongemerkt Wallonië binnen gereden. Vanaf nu ça sera en français donc, pendant plusieurs des semaines. Dat is niet echt een probleem, benieuwd of we met 1 jaar Spaanse les voldoende hebben om ons ook daar uit de slag te trekken...

Onze B&B hebben we begin deze week al vastgelegd. Opmerkelijk: toen ik belde bleek de enige kamer bezet. Maar dan vroeg de mevrouw hoe we tot bij hen geraakten. Als ze hoorde dat we met de fiets kwamen, vroeg ze meteen of we misschien naar Compostela gingen? "Maar in dat geval maak ik wel een andere kamer leeg, ik ga jullie niet verder sturen met de fiets!". St Jacob opent blijkbaar deuren. Diezelfde gastvrijheid blijkt ook 's avonds als we op zoek gaan naar eetgelegenheid. Mevrouw biedt ons meteen aan ons met de auto weg te brengen. Na de maaltijd hoeven we haar maar op te bellen en ze komt ons weer ophalen. Geweldig, toch?

Onverwachte ontmoetingen deel 2

's Middags zien we een speeltuin met terras, minigolf en nog wat voorzieningen: 'Hof Ter Leeuwe' in Denderleeuw. Een ideale picknickplaats. De poort staat open, hoewel het centrum eigenlijk gesloten is. We treffen er een man aan, blijkbaar de enige werknemer hier, die instaat voor het onderhoud. Voor de rest wordt het gerund door vrijwilligers. Hij heeft voordien 20 jaar in de bouw gewerkt en werkt nu 11 jaar in Hof Ter Leeuwe. Voor de rest draait het centrum op vrijwilligers. 3 jaar geleden zijn er nog zware investeringen gebeurd. Speeltuigen vernieuwd, zwembad aangepast. De man vertelt met hart en ziel over zijn werk, waar hij erg trots op is. Maar nu wordt de subsidiekraan dichtgedraaid. Als er niet snel een oplossing komt moet het centrum sluiten en verliest hij zijn job. Hij is er het hart van in, maar verliest de moed niet. Even later is hij het gras aan het maaien...

Vandaag 87 km
totaal 152 km