een bezoekje bij Vlaamse hostaleros

De fiets van Hilde doet het prima. Een vermogen van 540 Wh blijkt ruimschoots te volstaan voor onze tocht. Maar Hilde rijdt ook hoofdzakelijk in de 'eco'-stand. Bergop kan ik haar niet bijhouden. Maar ze is zo vriendelijk achter me te blijven, om me niet te ontmoedigen. Voor de rest zitten we vrij goed op elkaars tempo. Met 2 fietsers in de bergen rijden is trouwens sowieso met 2 alleen rijden. Je moet je eigen tempo zoeken en schakelen naar de juiste versnelling. Soms denk je dat de top in zicht is en heb je de neiging nog wat steviger te trappen om die sneller te halen. Niet doen. Hier gelden de 2 wetmatigheden van fietsen in de bergen:
1. De top is altijd verder dan je denkt.
2. De weg is altijd steiler dan je verwacht

Even buiten Estella ligt het Monasterio de Irache, een van de oudste kloosters van Navarra. De kerk dateert van de 12de eeuw. We brengen een bezoekje en als we buiten komen treffen we 2 fietsers uit St Niklaas aan. 2 broers, die we gisteen al gezien hebben. Een van hen heeft problemen met de fiets. In Diest (!) zijn versnellingsapparaat en ketting vervangen en in St Jean Pied de Port is zijn wiel vervangen. Die fietsenmaker had weinig tijd, 15 km verder stonden al een aantal spaken los. In Estella heeft hij dan een fietsenmaker gevonden, die het wiel gerepareerd heeft. Kom zo de Pyreneëen over, hopelijk is het nu gedaan met de tegenslagen.

We blijven de AN1110 volgen, in het begin is er nog wat verkeer op de weg, maar als we een oprit van de A12 gepasseerd zijn is de weg weer zeer rustig.
En adembenemend mooi. Ik ben onder de indruk van het Spaanse landschap. In het begin van de dag is het nog vrij bergachtig en rijden we door wijngaarden en olijfgaarden (als dat zo heet). Naarmate we Los Arcos naderen veranderen de bergen in heuvels en nemen graanvelden de overhand. Het levert mooie kleurschakeringen op. 50 tinten geel. Af en toe komen we een dorpje tegen, meestal op een heuvel. De kerk op de top en de huizen eromheen geplakt, als een kloek met haar kuikentjes.

In Los Arcos volgt de weg niet langer de A12-autosnelweg. We rijden het dorp binnen, op zoek naar de gemeentelijke albergue. Die is wel eigendom van de gemeente, maar hij wordt gerund door vrijwilligers van het Vlaamse Compostellagenootschap. De vrijwilligers blijven 2 weken ter plaatse en geven dan de fakkel door aan hun opvolger. We maken kennis met Michel en Claudette. Ze hebben zelf de camino gefietst en zijn blij dat er enkele Vlamingen langs komen om hen een bezoekje te brengen. We komen op een goed moment. Het is middag, alle gasten zijn vertrokken en de nieuwe gasten komen nog maar met mondjesmaat binnen. Het wordt een aangename wederzijde kennismaking. Als we een uur later ter plaatse picknicken is het gedaan met de rust. De meeste stappers vertrekken vroeg in de morgen en hebben er rond de middag al 20 à 25 km op zitten. Alle nationaliteiten passeren de revue. Spanjaarden, Japanners, Nieuw Zeelanders, Chilenen, Portugezen. De meest bizarre gast is een Spaanse vrouw, die een vogelkooi met zich meezeult. De vogel erin is volgens haar al een veteraan: hij heeft de camino al 3 keer gedaan. Het is me niet gelukt van haar een foto te maken, maar wel van haar reisgezel. De hospitaleros weten er ook niet zo goed raad mee. Honden zijn niet toegelaten, maar dit beestje blaft niet. Ze laten het koppel toe. Ik denk dat 'ze er hun peren nog mee gaan zien' zoals ze in Turnhout zeggen. Even later komt de vrouw geschokt reclameren dat er een vrouw in de douche stond en dat de douchedeur niet op slot was. Ik heb nochtans het gevoel dat de vrouw onder de douche meer redenen tot klagen heeft dan zijzelf...

We nemen afscheid en vervolgen onze weg, die stilaan weer meer heuvelachtig wordt. Er krijgen weer enkele steile klimmetjes geserveerd.

In Viana verlaten we Navarra en rijden we Rioja binnen. Even later bollen we door Logroño, een grootstad van 120.000 inwoners en de hoofdstad van de Rioja. We doen er wel een terrasje aan de voet van de kathedraal, maar we rijden toch nog even verder naar een kleinere stad in de buurt.

Ook hier kan je via kleine wegen door het centrum raken en de camino volgen. Er staan rijkelijk gele pijlen geschilderd en de schelp is overal aanwezig als wegwijzer. Deze keer is de weg voor fietsers wat minder interessant. Het is een voetpad, waar we met onze fietsen over hobbelen, heuvel op, heuvel af. Maar wel rustig.

Volgende halte is Navarrete, waar we in een mooie albergue terecht kunnen. Comfort voor 30 euro. We gaan 's avonds eten in het stadje. De TV staat er op, uiteraard, we zitten in Spanje. Maar plots wordt die keihard gezet. Voetbal! Spanje - Chili. De sfeer kan niet stuk, voor de anderen dan toch niet. Maar dat blijft niet duren, als we vertrekken staat Spanje al met 2 - 0 achter. De stemming zit er niet echt meer in als we afrekenen.

Vandaag: 63 km
Totaal: 1.697 km.