Voor wie er aan twijfelt: Spanje is een bergland

We hebben al een en ander meegemaakt van logement, maar dit pension willen we eerder thuisbrengen onder 'eerder primitief'. Niet omdat badkamer en toilet gedeeld worden met andere gasten, niet omdat die in het midden van de nacht met veel lawaai arriveren. Zelfs niet omdat het water van de WC blijft doorlopen. Maar omdat de deuren hier vanzelf in slot vallen en we geen sleutel hebben. Overdag is dat nog niet zo erg, het wordt pas een probleem als de duisternis gevallen is. Ik wil naar de badkamer en zoek dus het licht op de gang. Dat is helaas niet bij de hand en op weg naar de schakelaar zie ik onze deur langzaam dichtvallen. Bliksemsnel keer ik op mijn schreden terug en hou de deur tegen. Ik zet de deur tegen, zodat ze niet meer dichtvalt. Maar dan is het meteen ook balkdonker. Op de tast op zoek naar de lichtschakelaar en ik kan verder de badkamer opzoeken. Ik vraag me in godsnaam af hoe je dit organiseert als je alleen hier logeert.

Een ontbijt wordt er niet geserveerd, dus na het inpakken gaan we op zoek naar 'desayuno'. We vinden dit op met mooie Plaza del Castillo, maar we zijn hiermee meteen ook het geld kwijt dat we uitgespaard hebben met ons goedkoop logement.

Hetgeen daarna volgt is een prachtige route. We raken Pamplona uit door de aanduidingen van de camino te volgen: om de meter staan hier metalen schelpen op de straatstenen ingewerkt, en zelfs zonder die aanduiding is het gemakkelijk; gewoon de stroom van pelerinos volgen. Fietsers rijden dan met een wijde boog naar Puente la Reina, ik vermoed dat stappers er recht naar toe gaan, dwars over de heuveltoppen.

We rijden door een prachtig landschap. Aanvankelijk glooiend, met veel afwisseling. Een lappendeken van korenvelden, groen van weiden en bossen en bruin van velden. Met de overtrekkende wolken ontrollen zij een mooie kaleidoscoop voor onze ogen.

Vanaf Belascoáin volgen we dan het diep uitgesneden dal van de Río Arga tot in Puente la Reina. Daar draaien we westwaarts en volgen een weg, die zich langs de autostrade kronkelt. Ik vermoed de oude verbinding tussen Puente la Reina en Los Arcos, die nu in onbruik geraakt is door de aanleg van de autostrade. Het is een vreemd gezicht. Af en toe is dit een viervaksweg, waar we als fietser vrijwel alleen op fietsen. Naast ons raast het verkeer op de A12. We komen een benzinestation tegen, dat nog wel functioneert, maar vooral een desolate indruk achterlaat.

De weg is zwaar. Voortdurend stijgen en dalen, met stevige hellingen. Op sommige plaatsen is het minstens zo zwaar als de oversteek van de Pyreneëen. We hadden gehoopt in Los Arcos te geraken: daar is een Vlaamse Abuergue opgericht. Door het zware parcours stranden we in Estella. We kiezen deze keer voor een beter logement: een echt hotel, met ontbijt inbegrepen.

Vandaag: 64 km
Totaal: 1.634 km