Bierzo en toch wijn!

We doorkruisen vandaag Bierzo (spreek uit: Bjerzo), een bekende wijnstreek in Spanje. Meteen ook de laatste comarca (kanton) van de provincie León. Morgen rijden we de provincie Gallicië binnen.

Het is nog behoorlijk koud als we 's morgens om 8u de albergue verlaten, richting Ponferrada. Er is nog maar weinig leven in de stad. We raken eigenlijk niet echt gewoon aan het levensritme van de Spanjaarden. Voor 9u vind je er vrijwel niets open en over de middag volgt een lange siësta. Ze lijken vooral 's avonds te leven.

De eerste 30 km vallen wat tegen, vooral omdat we net uit het gebergte komen. We volgen hoofdzakelijk vrij drukke wegen, tot in Villafranca del Bierzo. Dit is dan meteen een mooi stadje, waar we enige tijd rondlopen. Van iets bezoeken is geen sprake. Het is siësta tot 16u, en zo lang willen we er dan ook weer niet blijven rondhangen.

Bij het binnenkomen ligt rechts van ons de Santiagokerk. Voor pelgrims vroeger een belangrijke plaats, want zieke of verzwakte pelgrims konden hier een 'vrijstelling' krijgen voor de rest van hun tocht. Ze kregen dan dezelfde aflaten als in Santiago. Nog minder fortuinlijke pelgrims liggen begraven op het kerkhofje rechts achter de kerk. Na een bijzonder steile afdaling komen we terecht op de Plaza Mayor, waar we picknicken en een terrasje meepikken. Ondertussen is de zon volop aan het schijnen en kunnen we ons goed aan haar warmen.

Spanjaarden leven in een snel tempo. Dat merk ik weer als ik naar het toilet ga. Zoals overal valt ook hier het licht uit na enige tijd. Maar hier is dat bijzonder snel. Gelukkig staat de lichtknop in deze bar binnen in het kleinste kamertje, ik heb al meegemaakt dat je de deur moest openen om de lichtknop aan de buitenkant weer in te drukken.

Na Villafranca del Bierzo rijden we weer door een mooi berglandschap. We volgen de loop van de Valcarce, een bergriviertje dat door een diepe kloof stroomt. De weg slingert langs een nieuw aangelegde autostrade. 20 km verder, in Vega de Valcarce, ligt die autostrade al op een indrukwekkende hoogte boven het dorp. Dat belooft voor morgen: onze weg blijft voorlopig deze autostrade volgen.

We zoeken voor deze nacht een verblijf in een pensionnetje. We willen een eigen kamer, om eens goed uit te rusten voor de etappe van morgen. Het pension is OK, maar het krijgt wel de prijs voor de kleinste doucheruimte. Ik schat dat de doucebak zo'n 60 cm in het vierkant is, aan 1 kant met een gordijn afgesloten. De sproeier moet je zelf vasthouden: het ophangsysteem heeft het al lang begeven. Als je je beweegt sta je voortdurend tegen het gordijn. Ik laat op een moment de douchekop vallen en kan hem alleen maar oprapen door hem met mijn voet op te vissen. De bak loopt uiteraard slecht door, na een tijdje sta je met je voeten in het zeepsop. Maar ik heb nog warm water, wat niet gezegd kan worden van Hilde, die de andere douche uitprobeert. Maar we zijn terug proper!

Vandaag: 50 km
Totaal: 2.227 km