Poitou-Charentes vervolg

Beetje verwarrend eigenlijk. Ik schrijf dit verslag al in Angoulême, maar het gaat nog over gisteren en eergisteren, respectievelijk Poitiers en Charroux. Gisteren verbleven we in een gite zonder wifi en ik heb daar gebruik gemaakt van de densten van l'Office du Tourisme. Hun wifi reikt net tot buiten en met de rug tegen de deur op de grond gezeten lukte het toch al een deel van het verslag te maken.

Onverwachte ontmoetingen, deel 6

Op de route, vlak buiten Poitiers (ik heb het nu nog over 5 juni) woont een man alleen. Hij heeft zijn vrouw een half jaar geleden verloren. Hij heeft zich pas ingeschreven op de lijst om pelgrims te ontvangen.

Wij hebben dus de primeur. We zijn de allereerste gasten, die hij ontvangt. Hij is een lieve, gevoelige man, die ons met veel toewijding opvangt. Hij heeft 2 dochters, de jongste woont in Parijs en werkt daar als illustratrice. De oudste woont in Tours - ook nog zo'n 100 km van Poitiers.

De man doet zijn uiterste best het ons naar onze zin te maken. Hij bereidt ons een maaltijd. Voor de eerste keer in ons leven eten we foi gras (niet aan Michel Vandenbossche vertellen!). Hij ontkurkt een St Emilion grand cru. Boontjes met look en kip en als dessert een stuk Rocquefort en geitenkaas.

We hebben het over les choses de la vie. We schrijven een opdracht in het gastenboek. Eerste pennevruchten in het boek! De omslag is ontworpen door zijn dochter. Gelijkaardige stickers hangen trouwens aan zijn poort en voordeur.

's Anderendaags gaan we met hem even terug naar het centrum van Poitiers, hij gidst er ons rond. Het is al 11 u gepasseerd als we onze camino verder zetten.

Hij neemt met spijt afscheid. Als je ooit de camino wil doen en je passeert Poitiers, mag je ons altijd zijn adres vragen, je zal er hartelijk ontvangen worden.

Vandaag: 43 km
Totaal: 967 km

Van Poitiers naar Charroux

Het is warm, 27 ° werd er voorspeld en ik geloof ook dat we dit met gemak gehaald hebben. Broeder wind is eveneens van de partij, maar hij houdt het minzaam: we worden niet van de weg geblazen, zoals enkele dagen geleden.

Frankrijk is groot en mooi. Het wordt hier stilaan wat heuvelachtiger. Mooi, maar het vraagt ook een inspanning.

Ergens halfweg passeren we onze 1000-km-streep.

Charroux is ooit een belangrijke stad geweest, maar nu is het een klein dorpje. Op het centrale plein wonen nog 9 bewoners, zij vormen samen de middenstand van het dorp. Maar het heeft een oude geschiedenis. Wij vinden er in gite, die gevestigd is in een middeleeuws gebouw. Hier zullen we dus andere pelgrims treffen en ervaringen uitwisselen, de eerste keer sinds Compiègne. Het lot beslist er anders over. Wij zijn de enige bewoners van het veel te grote en killige huis. Voor wifi moet ik naar het toerismebureau, maar eer ik goed en wel bezig ben wordt het stilaan donker.

Vandaag: 66 km
Totaal: 1.033 km.