Poitou-Charentes

donderdag 5 juni: Poitiers

Na de lange rit van gisteren doen we het vandaag wat kamer aan. Lang uitslapen, niet te veel km doen, genieten van het weer. Eerst terug naar Châtellerault dus, ik zie dat we gisteren 5 km het centrum buiten gereden zijn om ons hotel te vinden. Ibis budget: alles wat je nodig hebt, maar meer ook niet. De receptioniste ratelt haar uitleg. Als ik vraag wat trager te praten, begint ze in een soort vereenvoudigd kindertaaltje, met grote gebaren.

Het weer is dus een stuk beter vandaag, prima fietsweer eigenlijk. Meestal zonnig, en de wind uit de goede richting. Op naar Poitiers dus.

Onderweg zien we een stukje van de weg een mooie site. De overblijfselen van een toren vallen reeds van ver op. We rijden er naartoe. Blijkt dat het de opgravingen zijn van een Romeins theater. Niemand te zien, maar het hek is niet op slot. We laten de kans niet liggen. Het is inderdaad een mooie site, het levenswerk van ene professor Fritsch, die 30 jaar van zijn leven besteed heeft aan de opgravingen hier. In 1995 is hij overleden, een eenvoudige gedenksteen brengt hem hulde.

Een klein briefje aan het hek trekt onze aandacht. Wie een stempel (voor de pelgrimage, weet je wel) wil gaan halen, kan dit in een huis even verder.

Onverwachte ontmoetingen, deel 5

Een mevrouw ontvangt ons daar buitengewoon hartelijk. Zij heeft zelf de pelgrimage al enkele keren gedaan, was secretaresse in een organisatie van pelgrims en ontvangt nu stappers en fietsers, die bij haar binnenvallen. Enkele jaren geleden was ze zwaar ziek, kanker. Ze vond troost onder een grote boom in haar hof. Zijzelf geraakte erbovenop, maar de boom werd even later ziek. Ze was er zo aan gehecht, dat ze een beeldhouwer gezocht heeft, die een beeld uit de boom kon halen. Ze vond een snoeier met het juiste talent. Het resultaat is bepaald indrukwekkend, vooral als je het verhaal erachter kent. Het lichaam heeft vorm gekregen naar haar grootvader, het hoofd is van een beeld in Vezelay.

Haar man is ondertussen thuis gekomen en zij nodigen ons uit voor een tas koffie. Hele boeiende ontmoeting en bovendien regelen ze voor ons een overnachting. We kunnen terecht bij man in Poitiers, die zijn huis openstelt voor trekkers.

Vooral mevrouw is een overtuigde pelgrim, die er rotsvast van overtuigd is dat elke ontmoeting betekenis heeft. Door ons heeft ze het afscheid van een nichtje afgebroken. Die woont in Engeland en was net op bezoek. Maar geen erg; c' est le chemin...

Morgen meer nieuws, het wordt hier behoorlijk donker...